ما طایـفـۀ درد؛ شـفـا را ز تو خواهیـم            مجـروح دلانـیـم دوا را ز تو خـواهیم

افـسـرده شـدیـم از اثـر کثرت غـفـلت            ای خاطرۀ سبز صفا را ز تو خواهیم

از فرط فراموشی مرگ اشک نداریم            ای کوثر جوشنده بکا را ز تو خواهیم

ای خانه ی ذکر تو خـرابـات محـبـان            ما بادۀ جان بخش بقا را ز تو خواهیم

پا بست کویریم عطش هم سخن ماست            بـاران عنـایـات خـدا را ز تو خـواهیم

بـال و پر ما سوخته ای یـاس شهـیـده            پـرواز به سوی شهدا را ز تو خواهیم

جـانـبـازتـرین مـادر عـالـم نظری کن            جان دادن در کرببلا را ز تو خواهیم

دنـیـا چه بـهـا دارد اگـر اهـل نباشیم؟            اهلیت و ایمان و ولا را ز تو خواهیم

همراهی سادات یقین فیض عظیمی است            این اُنس به اولاد شما را ز تو خواهیم

مـا مـنـتــظـر آمـدن مـصـلـح کُــلّــیــم            دیگـر فـرج آل عـبـا را ز تو خـواهیم

از جـلـوۀ آن مـنـتـقـم چـهــرۀ نـیــلــی            پایان غم و درد و عزا را ز تو خواهیم